Rozwód, a podział majątku i nierówne udziały

Kiedy powstaje podstawa do złożenia pozwu o rozwód?

Jeżeli między małżonkami nastąpił zupełny i trwały rozkład pożycia, każdy z małżonków może żądać, ażeby sąd rozwiązał małżeństwo przez rozwód.

Jednakże mimo zupełnego i trwałego rozkładu pożycia rozwód nie jest dopuszczalny, jeżeli wskutek niego miałoby ucierpieć dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków albo jeżeli z innych względów orzeczenie rozwodu byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.

Co z podziałem majątku – czy możesz żądać ustalenia nierównych udziałów?

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Jednakże z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Spadkobiercy małżonka mogą wystąpić z takim żądaniem tylko w wypadku, gdy spadkodawca wytoczył powództwo o unieważnienie małżeństwa albo o rozwód lub wystąpił o orzeczenie separacji.

Przy ocenie, w jakim stopniu każdy z małżonków przyczynił się do powstania majątku wspólnego, uwzględnia się także nakład osobistej pracy przy wychowaniu dzieci i we wspólnym gospodarstwie domowym.

W ostatnim czasie zapadło bardzo ciekawe orzeczenie Sądu Najwyższego (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 września 2024 r., sygn. akt. I CSK 2524/23), w którym Sąd wskazał wprost, że „sama w sobie okoliczność, iż kariera wnioskodawcy potoczyła się gorzej niż w przypadku uczestniczki, nie świadczy o wystąpieniu „ważnych powodów” w rozumieniu art. 43 § 2 k.r.o. Dopiero rozmyślna, nieuzasadniona z przyczyn obiektywnych (np. opieką nad dziećmi lub innym członkiem rodziny) i jednocześnie nieaprobowana przez drugiego z małżonków bierność zawodowa mogłaby stanowić (choć należy to oceniać ad casum) ważne powody, których wystąpienie pozwalałoby następczo na ustalenie udziałów w majątku wspólnym (byłych) małżonków z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Przesłanką zastosowania art. 43 § 2 zd. 1 k.r.o. są bowiem “ważne powody”, a nie nierówny stopień przyczynienia się każdego z małżonków do powstania majątku wspólnego”.

Jak zauważył Sąd Najwyższy ww. orzeczeniu – „sens normy wyrażonej w tym przepisie polega na tym, że wystąpienie takich powodów otwiera możliwość ustalenia wielkości udziałów z uwzględnieniem rzeczywistego stopnia przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego – co w sposób oczywisty nie oznacza, że ustalenie nierównych udziałów finalnie nastąpi. Nie można bowiem wykluczyć, że obliczane w ten sposób udziały ostatecznie okażą się równe, tyle że ustalenie takie będzie wynikiem oceny wkładu każdego z małżonków w powstanie majątku wspólnego, a nie zastosowania normy z art. 43 § 1 k.r.o., wyrażającej zasadę równych udziałów z pominięciem rzeczywistego stopnia przyczynienia się małżonków do zgromadzenia dorobku (zob. wyrok SN z 16 listopada 2023 r., II CSKP 1401/22)”.

Co oferuje Kancelaria?

Kancelaria pomaga na wszystkich etapach postępowania. Sporządzamy pozwy i wnioski o podział majątku. Reprezentujemy klientów przed Sądem. Pomagamy w mediacji i ugodowym zakończeniu sprawy.

Zapraszam na spotkanie w siedzibie Kancelarii przy ul. Marsz. J. Piłsudskiego 4a/U1 w Stargardzie i kontakt pod numerem telefonu: 603 835 957.